Wiedźmin na Netflixie ma jeszcze sporo do zrobienia w swoim krótkim pierwszym sezonie. Trzeba przedstawić zupełnie nowy świat, wraz z jego różnymi rasami, królestwami i rządzącymi nim politycznymi i metafizycznymi zasadami, a także obsadę postaci o dziwnych imionach i nieznanych rolach społecznych. Jednak fantastyczny hit Netflixa staje na wysokości zadania i pod koniec swojego ośmioodcinkowego cyklu zmienia dzieła polskiego pisarza Andrzeja Sapkowskiego w intrygujące filmowe uniwersum pełne przerażających potworów, nieuczciwych królów i przebiegłych magów. Jednak droga, która do niego prowadzi, jest zagmatwana, niezgrabna i pełna kiepskich aktorów, scenarzystów i reżyserów. W rezultacie otrzymujemy serial, który od czasu do czasu jest frustrujący i zabawny, a jednocześnie nie spełnia swojej ogromnej obietnicy. Przeczytaj naszą recenzję, a potem sprawdź, gdzie obejrzeć serial Wiedźmin online!

Spis treści

Jaki jest serial Wiedźmin online?

Henry Cavill, który został bezbłędnie obsadzony w głównej roli Geralta z Rivii, zrzędliwego człowieka, który ewoluował do punktu bycia nadczłowiekiem, daje namiętny występ, który sprawia, że Wiedźmin wyróżnia się. Geralt jest odrzucony przez społeczeństwo i przeżywa zabijając potwory dla każdego, kto zapłaci mu pieniądze, niezależnie od tego, czy są to książęta czy nędzarze. Jest wprowadzony w odcinku otwierającym sezon jako postać, która ma światopogląd, który jest rażąco binarny; jest dobro i zło, i nie ma sensu nic pośrodku. Ma ścisły kodeks moralny, którego nigdy nie łamie – prawie jak Batman.

Fakt, że Cavill często wyrażał swoją miłość do książek i gier CD Projekt Red pokazuje, że rola ta sprawia mu przyjemność. Jego portret Geralta z gier wideo pod względem wyglądu i temperamentu to w zasadzie cosplay wysokiej klasy. Przede wszystkim krótkimi, szarpanymi liniami językowymi i żwirowatym wokalem skutecznie oddaje zmęczenie bohatera trwające dziesiątki lat. Pomaga to widzom zrozumieć człowieka, który często nie jest zainteresowany rozpustnymi władcami czy kłótniami, które go zatrudniają. Chociaż te cechy czynią go autentycznym w stosunku do materiału źródłowego, nie ma zbyt wiele głębi i złożoności dla Geralta z powodu braku jakiegokolwiek rozwoju fabuły. Kilka epizodów testuje moralność Białego Wilka, ale w finale wydaje się, że nie jest on bardziej intrygujący niż w pierwszym odcinku.

Akcja

Większość scen akcji w serialu jest napędzana przez Geralta i zawierają one jedne z najlepszych choreografii walki mieczem, jakie kiedykolwiek widziano w telewizji. Odrzucają one konieczność historycznej autentyczności lub realistycznej mocy i całkowicie akceptują, że jest to show fantasy. Jedna z walk, która odbywa się w bogatych korytarzach pałacu, wykorzystuje pracę kamery, która podąża za ostrzami walczących, gdy nimi wymachują, co przypomina eleganckie, stylizowane konfrontacje w filmach o superbohaterach.

Każda walka jest zawsze fascynująca, choć poziom trudności zmienia się w zależności od tego, z kim Geralt ma do czynienia. Kiedy walczy z ludźmi, choreografia jest najlepsza, ponieważ pozwala na ciasne, dudniące parowanie miecza. W przypadku potworów rezultaty są mniej wybuchowe; renderowane komputerowo stworzenia mają lżejszy wygląd i często wydają się nieco tandetne, co sprawia, że starcia są mniej realistyczne.

Nawet jeśli architektura potworów nie pozwala na najlepsze akcje, projekty są zawsze wspaniałe. Fakt, że mają one swoje korzenie w polskim i słowiańskim folklorze i są prawdopodobnie niepodobne do niczego, co widzieliście w zachodnioeuropejskim lub amerykańskim serialu fantasy, jest jednym z ich uroków. Choć budżet CGI niestety nie pozwala na zachwyt w stylu Gry o Tron, Epizod 1 rozpoczyna się od walki z kikimorą, a skorupiakowa groza jej niezliczonych kościstych kończyn wywołuje jednak uczucie ponurego rozbawienia. Najlepsze potwory to jednak te, które mają tylko tyle ludzkich cech, by osoba nosząca protezy nadal mogła oddawać emocje; przykładem może być Sylwan z głową kozła lub rycerz o jeżowatym obliczu i kolcach zamiast włosów.

Bohaterowie występujący w Wiedźminie

Fakt, że Geralt jest tytułowym bohaterem gry może czynić go protagonistą serialu Wiedźmin, choć jest on tylko jednym z trzech głównych bohaterów. Chociaż Cavill jest najdoskonalszym przedstawicielem tej trójki, najciekawszą postacią w serialu jest Yennefer Anya Chalotra. Ten sezon służy jako wprowadzenie, śledząc przemianę Yennefer ze źle ukształtowanej robotnicy rolnej w mściwą czarodziejkę. Z każdą kolejną odsłoną, mroczna, wstrząsająca historia, która dotyczy wykorzystywania, zdrady i wściekłości, wciąż ewoluuje i przybiera ciekawe zwroty akcji.

Chalotra zasługuje na pochwałę za sposób, w jaki wcieliła się w Yennefer w początkowych scenach, gdzie zastosowano ustnik i garbatą protezę, aby podkreślić jej fizyczne wady. Jej portret, który podkreśla udrękę i gniew Yennefer pomimo obfitości elementów wizualnych, znacząco uczłowiecza to, co w przeciwnym razie mogłoby być nieprzyjemnym, jednogłosowym wątkiem. Niestety, wraz z rozwojem roli Yennefer w opowieści, subtelność ta zostaje utracona. Pewność siebie Chalotry na ekranie nie idzie w parze z rozwojem Yennefer, co sprawia, że w późniejszych epizodach czuje się ona nieprzekonująco.

Księżniczka Królestwa Cintry Ciri, grana przez Freyę Allan, uzupełnia trójkę. Jej misja spotkania z Wiedźminem, którego nigdy wcześniej nie spotkała, jest kluczowa dla jej historii, ponieważ jej losy splatają się z losami Geralta. Imperium Nilfgaardyjskie, straszliwa siła tupiąca w tym uniwersum, jest szczególnie zainteresowana Ciri, a jej losy stanowią oś ogólnej fabuły programu, co jest podkreślane od pierwszego odcinka. Rozczarowujące jest to, że otrzymuje tak mało uwagi; jeden odcinek całkowicie ignoruje ją do ostatnich minut. Ciri nie czuje się już jak interesująca postać sama w sobie, ale jak makulatura dla Geralta do zlokalizowania w wyniku tego zaniedbania.

Struktura i tempo

Tempo sezonu wydaje się powolne w wyniku krótkich występów Ciri na ekranie. Pierwszy odcinek służy jako mocne wprowadzenie do Ciri i Geralta, przedstawiając okoliczności ich spotkania i zarysowując ryzyko z tym związane. Jednak uporczywe marginalizowanie Ciri w programie oznacza, że dopiero w połowie sezonu widać choćby minimalny postęp w kwestiach poruszonych w premierze.

Pogarsza to jeszcze bardziej ogólna struktura serialu, która jest nieuporządkowana. Sezon jest nieustannie odczuwany jako walka między tymi krótkimi i długimi formatami, ponieważ showrunnerka Lauren Schmidt Hissrich zdecydowała się zaadaptować krótkie opowiadania ze zbiorów Andrzeja Sapkowskiego The Last Wish i The Sword of Destiny i spleść je z dłuższymi liniami fabularnymi.

Adaptacje opowiadań, w których niezmiennie pojawia się Geralt, owocują serią przyjemnych odcinków w stylu monster-of-the-week a la The X-Files czy Supernatural. Ich charakter one-and-done utrzymuje Geralt zanurzony w akcji, jak seria często zapuszcza się w interesujące nowe terytorium, ale brak wątku łączącego między każdą przygodą ogranicza jego rozwój i sprawia, że prawie nigdy nie jest częścią głównych linii fabularnych. Ponieważ Geralt wciąż ma do czynienia z krótkimi historiami, które przeżywa epizodycznie, historia Ciri jest utrudniona, ponieważ czeka, aż on nadrobi zaległości, czego nigdy nie robi. Jedynie fabuła Yennefer sprawia wrażenie, że naprawdę działa, prawdopodobnie dlatego, że duża jej część została opracowana właśnie na potrzeby programu i płynnie łączy zaadaptowane sekwencje w większą narrację.

Chaos w opowieściach

Tonacja wyczynów każdej z postaci również różni się zauważalnie. Podczas gdy historia Yennefer jest strasznie przygnębiająca i straszna, opowieści Geralta często zawierają humor i mają niemalże podcast Dungeons & Dragons. Można by argumentować, że ta różnorodność punktów widzenia wskazuje na szeroki zakres doświadczeń w świecie, ale jej głównym celem jest zniszczenie wszelkiego poczucia jednego tonu i żelaznej tożsamości. Czy jest to lekka przygoda, mająca na celu udokumentowanie wybryków w stylu tabletowych gier RPG, czy też jest to ponura analiza niebezpieczeństw związanych z władzą? Jeśli to drugie, częste dialogi przypominające telenowelę i nieudolne traktowanie najbardziej intrygujących dylematów moralnych programu wykolejają jakiekolwiek szczere poczucie powagi. W wyniku tego, że Jaskier, coraz bardziej irytujący bard Geralta, miesza konwencjonalny dyskurs fantasy z zaskakująco współczesnymi zwrotami, Wiedźmin ma dziwnie campowy charakter. Dodatkowo, serial czasami sprawia wrażenie, że brakuje mu wiary we własną rzeczywistość, ponieważ nie zawsze gra świat prosto.

Historie trzech głównych bohaterów są prowadzone w różnym tempie i rozgrywają się w odrębnych okresach historycznych, co dodatkowo potęguje poczucie chaosu. W tym sezonie wydarzenia dla jednej postaci dzieją się w ciągu kilku dni. Dla innej minęło trzydzieści lat. Z wyjątkiem kilku zdawkowych fragmentów dialogów, serial praktycznie niewiele robi, by przekazać fakt, że główne trio jest podzielone miejscem i czasem. Uważam, że to fantastyczny pomysł, a showrunnerka Hissrich publicznie stwierdziła, że wierzy, iż widzowie są inteligentni, ale znaki są po prostu niewystarczająco dobre. Nawet jeśli linie czasowe w końcu się zbiegną, a fabuły w satysfakcjonujący sposób połączą, konkluzja nie uzasadnia tej zagmatwanej wędrówki, zwłaszcza że nie ma prawdziwej narracyjnej zapłaty, jak w Westworld HBO.

Czy serial Wiedźmin wykorzystuje swój potencjał?

Te problemy sprawiają, że serial Wiedźmin online nie spełnia swojego potencjału, ale nie rujnują całkowicie doświadczenia. W poszczególnych odcinkach fabuła jest często wciągająca i oferuje kilka dobrych emocji. Nawet jeśli nie jest to zagrane tak prosto, jak uzasadniają to historie, serial odnosi sukces jako antologia samodzielnych podróży. Na szczególną uwagę zasługuje znakomita ścieżka dźwiękowa autorstwa kompozytorek Sonyi Belousovej i Giony Ostinelli, która tworzy atmosferę i nadaje Wiedźminowi prawdziwie wyrazistą osobowość.

Jednakże, patrząc na cały sezon, można zauważyć, że nieudany eksperyment, w którym podstawy filmowej opowieści zostały pominięte w błędnej próbie zaskoczenia widzów wieloma okresami czasu, a fabuła jest pomieszana pomiędzy epizodycznymi i serialowymi liniami fabularnymi. To ulga, że Wiedźmin dostaje go tam w dużej mierze nieuszkodzony, więc fakt, że wszystko przychodzi razem na koniec sezonu jest duża część dlaczego to jest satysfakcjonujące. W gruncie rzeczy, nie spełnia on wszystkich swoich części.

Podsumowanie – warto obejrzeć serial Wiedźmin online?

Pierwszy sezon Wiedźmina jest dziwny i nieuporządkowany. Jego skomplikowana struktura, która ostatecznie ogranicza rozwój postaci i sprawia, że serial nie ma prawdziwego poczucia głębi, jest przyczyną porażki. Skutkuje to nieatrakcyjnym ogólnym obrazem, ale szczęśliwie jest wiele atrakcyjnych szczegółów wewnątrz niego. Geralt z Rivii jest idealnym odpowiednikiem Henry’ego Cavilla, a jego entuzjazm dla roli pozwala wszystkim fabułom Białego Wilka wznieść się ponad ich wady. Yennefer, grana przez Anyę Chalotrę, nie ma takiej głębi rozwoju postaci, na jaką zasługuje, ale odcinek podkreśla, jak dobrze serial potrafi przygotować skomplikowaną, znaczącą podróż. Pomijając okropne CGI, program jest pełen potworów, zarówno ludzkich, jak i monstrualnych, które nadają mu charakterystyczny, słowiański smak.

Ten ośmioodcinkowy sezon służy jako swoisty prequel do głównej fabuły serialu, która naprawdę nabiera rozpędu w ostatniej scenie finału. I nawet jeśli to sprawia, że te godziny czują się trochę bezcelowe i ciężkie do ekspozycji, to tworzą fascynujący świat, który warto odkryć. W rzeczywistości, kiedy napisy końcowe zaczynają się kręcić, prawdopodobnie będziesz szukał kopii The Last Wish lub uruchomisz gry, aby kontynuować doświadczenie. Ale jeśli to zrobisz, prawdopodobnie stwierdzisz, że Wiedźmin na Netflixie wciąż wymaga pewnych poprawek, zanim osiągnie wysoki standard wyznaczony przez inne nośniki opowieści. A jeśli już obejrzałeś ten serial to polecamy zapoznanie się z serialem Mandalorian.