Gambit królowej - Oglądaj Serial Online

Szachy i emocje nie idą zazwyczaj w parze w zdaniu. Ale kiedy pojawia się serial Gambit królowej opowiadający o młodym geniuszu, takim jak Beth Harmon (Anya Taylor-Joy), która trafia do Domu dla Dziewcząt Methuen jako sierota po strasznej śmierci swojej matki, nie można nie być zaintrygowanym założeniem, nawet jeśli wyniki są mieszane.

Gambit królowej został stworzony przez Scotta Franka, Allana Scotta i Williama Horberga na podstawie porywającej powieści Waltera Tevisa z 1983 roku o tym samym tytule (The Hustler i The Color of Money). Nieoczekiwanie jednak, w siedmioodcinkowym miniserialu nie ma zbyt wielu rozmów, głównie dlatego, że Beth jest tak powściągliwa. Gambit królowej to wciągający serial Netflixa, który wyreżyserował Frank, który jest również autorem serialu, czerpie najbliższe analogie do Queen of Katwe i Pawn Sacrifice, koncentrując swoją narrację na kobiecie, który walczy z ciężarem geniuszu. Przeczytaj naszą recenzję, a następnie dowiedz się, gdzie obejrzeć Gambit królowej online!

Jaki jest serial Gambit królowej online?

Beth jest surowa podczas gry w szachy. Jak spekuluje jeden z graczy, jest nastawiona na atak. Uderza z zabójczą precyzją, która wynika z jej intuicyjnego sprytu. Nie jest jednak w stanie pokonać rosyjskiego arcymistrza Borgova (Marcin Dorociński). On jest nie do ruszenia, w przeciwieństwie do jej szachów. Dramaturgię ich pojedynków, a także zmagań Beth z innymi słabszymi od niej przeciwnikami, podsyca gra Taylor Joy. Gniew, oszołomienie i śmiałe plany eksplodujące w umyśle Beth widoczne są w jej sztuce, która często przedstawiana jest w zdecydowanych zbliżeniach. Dla Taylor-Joy takie sytuacje są wyzwaniem, ponieważ każdy z tych momentów „aha” mógłby wyjść na tani teatr. Jednak Taylor-Joy zachowuje dramaturgię tak realistyczną, jak elementy gry, którymi się porusza. Każde jej przemyślane spojrzenie ma znaczenie, a ona je spełnia.

Bezbłędne wykonanie serialu Gambit królowej sprawia, że jej bitwy nabierają dodatkowego poczucia niezmierzonej wielkości. Dzięki wciągającemu montażowi Michelle Tesoro oraz grze Taylor-electric Joy, szybkie rytmy bitwy szachowej są znakomicie pokazane. Pasywna gra zmienia się w dynamiczny akt dzięki zastosowaniu intuicyjnych podziałów ekranu, takich jak format kafelków przypominający Brady Bunch oraz ujęcie, w którym kwadraty na szachownicy zamieniają się w pojedyncze klatki pokazujące aktualne mecze. Każda szachowa figura uderza w planszę z dramatyczną siłą torpedy dzięki dźwiękowi, elementowi, którego nie spodziewalibyście się odgrywać tak znaczącej roli w sporcie tak spokojnym jak golf. Akcja pochłania widzów, którzy mogą nie wiedzieć prawie nic o tej starożytnej grze, na przykład o rozróżnieniu między wariantem Siscilian a Najdorf. Zbliżenia tych ruchów przypominających tik-tak są zdumiewające w połączeniu z pięknym akompaniamentem fortepianu Carlosa Rafaela Rivery. Na szczęście te porywające mecze zajmują dużą część serii.

Postacie drugoplanowe

Gracze drugoplanowi w The Queen’s Gambit są skończeni, jak pionki na planszy Beth. Beth uczy się grać w szachy od szkolnego dozorcy, pana Schaibela (Bill Camp), w piwnicy. Najbliższa czarna towarzyszka Beth z sierocińca, Jolene (Moses Ingram), prowadzi ją przez życie w szkole. Dodatkowo nakłania małą Beth do zażywania środków uspokajających (co wkrótce stanie się dla dziewczynki wyniszczającym nałogiem). Beth na krótko zadurza się w D.L. Townesie (jest w tym nazwisku sprytny kalambur), ale i on traci zainteresowanie. To samo dzieje się z innymi bohaterami. Pojawiają się jako ujmujące postacie, ale szybko stają się jedynie intrygantami. Mówiąc wprost, scenariusz jest zbyt cienki. Ten miniserial zdecydowanie lepiej sprawdziłby się jako film kinowy.

Kilka słów o fabule

Beth staje się wyrzutkiem w swoim liceum po tym, jak zostaje adoptowana przez panią Almę (Marielle Heller, reżyserka filmu; Piękny dzień w sąsiedztwie): Popularne dziewczyny wyśmiewają się z niej za noszenie krzykliwych brązowych butów i ubrań z dyskontu. Ale kiedy pani Alma dowiaduje się, ile pieniędzy Beth może zarobić grając w szachy, wysyła cudowne dziecko na turniej za turniejem w całym kraju.

Ich relacja wyznacza nudny subplot: Pani Alma jest wiecznie chora i pije z powodu swojego smutnego małżeństwa. Jest utalentowaną pianistką, która zmaga się z tremą. Może być tylko jedną z dwóch rzeczy: gospodynią domową lub matką. Pani Alma jest jednocześnie permisywna i pozwala Beth palić, pić i chodzić na imprezy. Wraz z tymi samymi przywarami, obie mają również wspólne doświadczenie samotności. Jest szansa, że wątek ten przebije grubą powłokę zewnętrzną Beth i pani Almy. Jednak mimo wrażliwej kreacji Hellera, nie wyłania się między nimi wiele, co nie jest już na wierzchu.

Estetyka serialu

Gambit Królowej wydaje się ponury jak chmura deszczowa nad złomowiskiem poza meczami szachowymi ze względu na stonowane kolory i przyćmione oświetlenie – otoczenie jest tak ciemne, że można się zastanawiać, czy ktoś posiadał lampę w latach 60. To dziwny wybór, ponieważ swingujące lata 60. były tak fajne; żywe ubrania powinny wyróżniać się na nawet najbardziej formalnym stroju. Nawet gdy Beth podróżuje do tętniących życiem miast o wyszukanej architekturze, jak Las Vegas, Nowy Meksyk czy Paryż, lokacje te sprowadzone są do mało inspirujących miejsc. Beth może postrzegać świat tylko w odcieniach szarości, ale dlaczego my musimy oglądać te same ponure obrazki? Pomimo słabego założenia i rozgrywającego się w latach 50. sitcomu Ryana Murphy’ego Ratched ma odpowiednią ilość sass.

Obawy głównej bohaterki

Nie było tam symbolu fallicznego, którego Gambit królowej nie docenił. W jednej z licznych sekwencji, w których Beth leży w łóżku, pracując nad permutacjami szachowymi, widać cień królowej, który wślizguje się po jej torsie. Inna pokazuje Beth rozmawiającą przez telefon z matką na imprezie, na której obok świecy w kształcie penisa zażywa się narkotyki. Reprezentują one niekończącą się samotność Beth. Mechanizm w jej wnętrzu powoduje, że jej związki kończą się przedwcześnie. Jej ograniczenia wynikają z uporczywej obawy przed zostaniem kurą domową lub uzależnieniem od mężczyzny. Beth w rzeczywistości rywalizuje z dwoma konkurencyjnymi szachistami, aroganckim kowbojem Bennym i kujonem Harrym Beltikiem (Harry Melling) (Thomas Brodie-Sangster). I obaj wydają się być niezwykle bliscy znalezienia miłości.

Nawet gdy dramat ma tendencję do przytłoczenia, utrzymują akcję w ruchu. Weźmy pod uwagę kulminacyjny odcinek, w którym Beth stawia czoła swojemu problemowi z piciem. Jej zmagania z narkotykami i alkoholem – napędzane tragicznymi wspomnieniami o śmierci jej biologicznej matki – byłyby o wiele bardziej znaczące, gdyby nie były tak zapowiadane przez standardy współczesnego opowiadania. W tym momencie liczba historii o geniuszach, którzy cierpią z powodu ciężaru swojego geniuszu, wydaje się nieograniczona. Jeszcze bardziej przewidywalny jest sposób, w jaki Frank wykorzystuje Jolene jako mityczną czarną towarzyszkę. Kiedy akcja przenosi się do Rosji, a Beth i Bergov stają do kulminacyjnej konfrontacji, Gambit królowej przypomina Rocky’ego IV. Wszystko to byłoby głupie, gdyby nie wewnętrzna radość z oglądania tych zaciętych szachowych potyczek, które sprawiają, że pierwsi wątpiący Rosjanie zaczynają się do Beth przekonywać.

Podsumowanie – warto obejrzeć Gambit królowej online?

Gambit królowej często cierpi z powodu niedorozwiniętych postaci drugoplanowych i formuły fabuły stworzonej przez przesadną dramatyzację. Fundamentalne tematy sprawiedliwości społecznej, które pisarz-reżyser Scott Frank wymienia na swoim storyboardzie, takie jak seksizm, rasizm i uzależnienia, są dla niego trudne do wydobycia. Ma szczęście, że ma Taylor-Joy, która daje refleksyjny portret, który jest tak wyrafinowany, jak każdy ruch otwierający jej postać. Każdy odcinek tymczasem porusza się szybko. Gambit królowej nigdy nie zwalnia do tego stopnia, by stać się nużącym, nawet w swojej największej nieporadności. Nie czekaj, obejrzyj cały serial Gambit królowej online z polskim lektorem już teraz! A jeśli spodobał ci się ten serial, to być może zainteresuje cię także: Kim jest Anna?